ძაფის შეღებვა

ალბათ მეთანხმებით რომ ლამაზი სანახავია უამრავი ფერებით გაწყობილ ხალიჩებს როდესაც ვხედავთ , მხიარულ ფერებს შეუძლიათ შექმნან კარგი განწყობა და გაალამაზონ ნაქსოვი .
მინდა გაგიზიაროთ ჩემი ცოდნა თუ როგორ ვიღებთ ამ ლამაზ ფერებს რომლებსაც ვიყენებთ შემდეგ ხალიჩების და ფარდაგების ქსოვაში . ყოველ წლიურად ხალხური რეწვის სკოლის მასწავლებელთან მარიამ ჟუჟუნაძესთან ერთად მივდივარ ტყეში , მინდორში და ვაგროვებთ ყვავილებს , სხვადასხვა მცენარის ფესვებს რათა შემდეგ მათი გამოყენებით შევღებოთ მატყლი და მივიღოთ ულამაზესი ფერები . მატყლის ბუნებრივი ფერებია: თეთრი, „ცხვრის შავი“ -შავი და შავ ფერში გარდამავალი მუქი ყავისფერი, „ ცხვრის წითელი“ -წითელი, „ლეგა“ -რუხი, შავი ფერის მისაღება ყველაზე მეტა გავრცელებულია თავშავაში „დედება“ : თავშავას ჯერ ჩაყრიან, ჩააფენენ შესაღები ქვაბის ფსკერზე,შემდეგ ფენა-ფენა ჩააფენენ თავშავას და ა.შ. შემდეგ დაასხამენ იმდენ წყალს, რომ ქვაბში შესაღები ძაფი და მცენარე თავისუფლად იყოს. ქვაბს შედგამენ ცეცხლზე და ადუღებენ. ღებვის დროს სამღებროს დროდადრო ამოწმებენ. ძაფი ჭინჭარში მწვანედ იღებება .

თუ სოსანს გამოვიყენებთ მივიღებთ მუქ იასამნისფერს . მეგობრებო ჭარხლით თუ შევღებავთ ძაფს მივიღებთ წითელს , მიღებულს თუ დავუმატებთ ხელოვნურ საღებავს მაშინ ჭარხლისფერს მივიღებთ . მინდა გითხრათ თუ რა განსხვავებებია ხელოვნურ და ბუნებრივ საღებავებს შორის . ხელოვნური მალე ხუნდება აღარ არის ისეთი მკვეთრი და ხასხასა ხოლო ბუნებრივი ანუ მცენარეებით შეღებილი უფრო დიდ ხანს ძლებს და ადვილად განასხვავებ პირველივე შეხედვისასაც კი , ბუნებრივს არ გადასდის ფერი ხოლო ხელოვნურს შეიძლება ფერი გადაუვიდეს ანუ როდესაც შეეხო შენს ხელზე აღმოჩნდეს საღებავი .ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს ძაფის შეღებვის უძველეს ტრადიციებს რადგან ვფიქრობ რომ უძველეს ქართულ ტრადიციებს მოვლა და გაფრთხილება ჭირდება სწორედ ეს არის ჩვენი ქვეყნის სიმდიდრე ჩვენი სიმდიდრე და კულტურა .